INLOGGEN
«»

TERUGBLIK

Levensoverdenking is een moeras
zonder eind. Een lichte nevel glijdt
ongehinderd over het natte gras
om dan mist te zijn _ voor korte tijd.

Kon je maar die kleine berken
laten groeien tot reuzenbomen,
dat groepje grauwe struiken bewerken
tot een tuin _ mooier dan je dromen...

In de poelen drijven blaadjes, traag _
maar geen mens of dier kan ze grijpen.
Zwijgende kikkers zwemmen gestaag,
galmen later als orgelpijpen!

Ver, ver weg, achterin het moeras
is een rotseiland, dat de mist bedwingt;
daar is steeds zon. Onsterfelijk gewas
groeit op zijn stenen: jeugdherinnering!

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 22-01-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:

Herinneringen uit de jeugd, die op elke leeftijd scherp voor de geest blijven staan. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘TERUGBLIK’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.