TERUGBLIK
Levensoverdenking is een moeras
zonder eind. Een lichte nevel glijdt
ongehinderd over het natte gras
om dan mist te zijn _ voor korte tijd.
Kon je maar die kleine berken
laten groeien tot reuzenbomen,
dat groepje grauwe struiken bewerken
tot een tuin _ mooier dan je dromen...
In de poelen drijven blaadjes, traag _
maar geen mens of dier kan ze grijpen.
Zwijgende kikkers zwemmen gestaag,
galmen later als orgelpijpen!
Ver, ver weg, achterin het moeras
is een rotseiland, dat de mist bedwingt;
daar is steeds zon. Onsterfelijk gewas
groeit op zijn stenen: jeugdherinnering!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 22-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Herinneringen uit de jeugd, die op elke leeftijd scherp voor de geest blijven staan.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘TERUGBLIK’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.