GINDS IN MIJN KLEINE HUT

Maurice Vanhoudt

GINDS IN MIJN KLEINE HUT
Luisterend daar in mijn kleine hut
naar de vogeltjes die fluiten en kwelen
in een oase van rust, voorts geen enkel gerucht
zij hoeven voor geen enkel gevaar beducht
wat is het leven mooi ginds bij mijn kleine hut

Alsof dronken van innig geluk, in gedachten verzonken
kijkend door het kleine raam naar de verre horizon
vele jaren gingen voorbij, een zalig herleven
van het verre verleden, o zo lang geleden
nooit zal ik vergeten, wat was het leven zoet

Als aan de gezichtseinder de zon onder gaat
en dra de dag verdwijnt en de sterren aan de hemel staan
zal ik baden in geluk, ginds in mijn kleine hut