trekhond

Geert Messelis

ik herinner me als kind
bij het uitgaan van de school
het zware gehijg
van de trekhond
aan de broodkar

zijn tong hing uit zijn bek
een hele dag aan 't werk
zonder uitzicht op een warme plek
waar hij uit kon hijgen

ik voelde me die hond
die nooit eens uit de pas kon lopen
zonder hoop op ooit beloning

alleen een dreun als ik misliep
en alle blikken
bekeken me van boven

ik hield van de hond aan de trekkar
maar had ook schrik
voor zijn tanden