Bespiegeling

Wicky Steevensz

Elke avond zag ik mijn vader
weerspiegeld in het vensterraam;
daarnaast zag ik mijzelf: lijdzaam
keek ik toe hoe hij ellenlange becijferingen
briljant volbracht, en mij de eenvoud duidde
van getallen, die ik verwarrend op elkaar vond lijken.
Ik ijverde mij in oplettend kijken,
onderwijl beschouwend ons spiegelend beeld.

Dan sommeerde hij mij zachtzinnig
het raadsel zelf te ontvouwen,
steevast in het volste vertrouwen
dat ik ditmaal aandachtig was.

Beducht zag ik slechts getallen.
Ach,mijn vader,zijn ontgoocheling was groot
toen bleek dat zijn inspanning geen uitkomst bood:
vertoornd verdreef hij mij uit zijn zicht.

Zielsgraag zat ik aan zijn bureau,
jaren na zijn dood; ontdaan van alle verwijt
spiegelde het vensterraam oneindigheid
en achtergebleven droefenis.