Verstild
Mijn moeders leed,
zo zichtbaar verweven
in haar dagelijks bestaan,
was angstaanjagend.
Te jong om te bevatten
verstijfde ik door zoveel drift
die mij pijnlijk trof,
keer op keer.
Moeizaam heb ik mij ontdaan
van haar zielenleed,
hetwelk zij op mij overdroeg,
waarvan sporen blijvend zijn,
sporen,
waarop stilaan zachtheid rijpt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-03-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Wicky Steevensz (Actief sinds: 02-03-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verstild’ van Wicky Steevensz zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.