Voorbij

Wicky Steevensz

Verloren dwaal ik rond,
bezie het huis waarin jij leefde;
onveranderd staat alles
zoals het altijd stond.

Daar hangen foto’s uit jouw kindertijd:
éen waarop jij en ik,
broer en zus tezamen:
des te pijnlijker voel ik jouw afwezigheid.

Ik ga naar de vliering,
angstig ineens,
stel dat ik je tegenkom:
wat zou ik dan voelen:blijdschap of huivering?

Door de vele huisraad wat daar staat
baan ik mij een weg naar het raam,
zie de bomen
en beneden de straat.

Ik ga naar buiten,
kijk naar binnen
en zie mijzelf
droef weerspiegeld in de ruiten.

Wanneer ik het tuinpad af loop
kijk ik een laatste maal om:het staat er echt:
een bord waarop met rode letters:
Huis te Koop.