klapt vuur uit stoere hoeven
ik reed weer
met mijn opa mee
de ket klapt vuur
uit stoere hoeven
we gingen in herinnering
soms wekenlang naar zee
vanuit Heiloo in
eerste spurt nog
even langs Kapél
Maria was hun heilige
bedevaarten gaven aflaat
en verlossing uit de hel
draafden zacht
langs Egmond-Binnen
uit het klooster hoorden
we het zingen en terwijl
de merels floten schoonden zij
in pij de dichtbegroeide sloten
nog voor de zee kwam
Egmond aan de Hoef
daar waar die andere oma
ooit mijn vader droeg
konijnen in de schuur
stilte duurde daar een uur
wij werden uitgeladen
als een karrevracht plezier
nog kilometers duinen
toen gaf de zee ons zijn vertier
op de uitgestrekte stranden hadden
mijn ouders ons voor even niet om handen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘klapt vuur uit stoere hoeven’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.