klapt vuur uit stoere hoeven

wil melker

ik reed weer
met mijn opa mee
de ket klapt vuur
uit stoere hoeven
we gingen in herinnering
soms wekenlang naar zee


vanuit Heiloo in
eerste spurt nog
even langs Kapél
Maria was hun heilige
bedevaarten gaven aflaat
en verlossing uit de hel


draafden zacht
langs Egmond-Binnen
uit het klooster hoorden
we het zingen en terwijl
de merels floten schoonden zij
in pij de dichtbegroeide sloten


nog voor de zee kwam
Egmond aan de Hoef
daar waar die andere oma
ooit mijn vader droeg
konijnen in de schuur
stilte duurde daar een uur


wij werden uitgeladen
als een karrevracht plezier
nog kilometers duinen
toen gaf de zee ons zijn vertier
op de uitgestrekte stranden hadden
mijn ouders ons voor even niet om handen