Een gepolijst verleden
ik wil niet horen hoe het
sterft hoe het lijdt of schreeuwt
wanneer het been van een klavier
zich snijdt in een te diepe wond
*
want hoe glansrijk de dichter zich ontdoet
van door het leven getekend en gekregen moed
scheurt mijn ziel het laatste album die nog zacht
spreekt van hoe goed het was en slaat mijn hart
met ingetogen pas en overschrijdt dit leven
met te talrijke momenten
of mijn ziel de aarde zal dragen zal ik
nooit weten, want mijn aard bedrijft in stoffige
wijnkelders de liefde waar het zoet mijn bestaan laat
kleven aan de hals met het verzoek
het oud zeer slechts te herinneren
als een gepolijst verleden
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een gepolijst verleden’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.