cellulaire herinneringen

elze schollema

het toegankelijke van de dood
in jouw schoenen plaatsen of
de lichtjes in je straat het spreken
van de regendruppen in een vers
dat je niet horen wil

aardse zaken in een oude juten zak vol
met gaten, je kent ze wel van vroeger
de vodden van armoe, het treffen
van het doel een afscheid zonder gedoe

Bach in het gootsteenputje en de
slaapkamer geurt naar zweet

niets is het sterven waard
in de kolk van dit bruisend bestaan
slecht wat cellulaire herinneringen
twijfelen aan het nut van het aanwezig zijn