Wervelende ontworteling

Paul Duyvesteyn

De wind verlegde het wigvormige pad
bomen ontzield, ontworteld,
een innige omhelzing van wortels en grond,
takken die zich als gebroken vleugels uitstrekken
in een verwaaide wolk van bladeren en twijgen,
een bladervloed die als gekleurde, gestolde regen
in een herfstige stroom naar beneden druppelt

Graven zijn geopend, geheimen blootgelegd,
die niet in licht vertoond hadden mogen worden,
want de verborgen beek was met bladeren bedekt,
waar ooit vergetelheid was, is nu een spiegeling van dood en leven
Na verschrikt te zijn weggevlogen,
keren de vogels terug met hun gezang,
alsof de wereld onveranderd is gebleven