blaren

Geert Messelis

ik zit buiten aan een tafel

op een bleek terras
de zon trekt koele rimpels
in het water van mijn glas
ik drink op zijn komst
de herfst
de kille moordenaar
persephone is al dagen
in de hades
waar zij zijn rottend vlees weer kust
toch is er nog die zon die schijnt
een schijnvertoning van de zomer
blaren verliezen hun boom
en sterven in de goot
en loop je in de schaduw
ben je in het mortuarium
bezoek van twee tot vijf