HERFSTGROND
De voldane aarde van het najaar
mijmert dof berustend,, glimmend trots, bewust
over dankbare, vergane wellust,
die zij gul gaf aan bloem en korenaar.
Bezadigde kluiten voelen zich zwaar,
worden door natte koelte sterkend gekust,
verzorgen teer leven, dat in hen rust.
hoopvol uitziet naar de wintertovenaar.
Verstild wandelt bezwerende daadkracht
door het kleffe zwart, schept met wonderhanden
luchtig kruim voor de maandenlang nacht.
Het duister binnen die zachte wanden
is al wat daar woont een vertrouwde wacht.
Warme wil om te bestaan blijft branden!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
In de herfst maken bosgrond, akker en weiland zich op voor de lange winterrust. In korte tijd werken toverachtig aandoende krachten binnen de kluiten om de lange slaaptijd te sterken, die later plaats zal maken voor de bloei van volgend jaar,
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘HERFSTGROND’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.