De herfst 1 & 2

Vincent Oostrijck

De herfst 1

De herfst is gearriveerd
Ik kijk omhoog naar de blaadjes
Aan de statige bomen
Ze zijn met gele en rode verf bespat
Binnenkort dwarrelen ze naar beneden
Sommige mensen voelen dan verdriet
Een zoete pijn vult het hart
De zomer is definitief voorbij
We zijn ons bewust van de tijd
Die altijd verder gaat en nooit wacht
In de natuur sterft er iets
En ook een beetje in ons
Dingen gaan verloren
Die nooit meer terugkomen
Hoe graag je het ook wilt
Zelfs al het voorjaar straks weer komt
Laten we iets voorgoed achter
Dat nooit meer hetzelfde zal zijn
We hopen natuurlijk dat alles beter wordt
Maar helemaal zeker zijn we niet
De goede tijden worden uiteindelijk
Altijd achteraf bepaald

De herfst 2

Zou een boom in stilte wenen
Als zijn blaadjes sterven
En hem een voor een verlaten
Zonder kleding
Staat hij koud en kaal
De hele lange winter
Langs de kant van de weg
Onbeschermd en vreselijk eenzaam
Dat is het lijden van een boom

Maar natuurlijk
Een boom heeft geen hersenen
Om dit te kunnen bedenken
Om te treuren om zijn lot
Hij heeft geen zenuwstelsel
Dus hij voelt ook geen kou
De pijn die ik beschreef
Is niet van de bomen
Die pijn is van mij
En misschien ook van jou