verwondering

Door: Geert Messelis

klemvast
licht de mist
rondom het dorp
boven je hoofd
een blinde kraai
je hoort het ochtendlijk lawaai
van kinderstemmen
die hun liedjes zingen
ver van waar jij staat

je slaat een veldweg in
de grond zompt
en ademt rond je
je hoort het kleppen
van de klok
weer een begrafenis verder

en dan verzwijgt de aarde
je strompelt verder
heel alleen
want ieder
blijft nu in de huizen
doorheen de mist
zie je de rook
de schoorstenen verijlen
en waar je gaat
ga je alleen
binnen het diepe zwijgen