September, blauwe zondagmorgen

Willem Bernardus Tijssen

September, blauwe zondagmorgen.
Een wijde wereld wentelt zich in het
Grauwe grijs. Net nog geen winter,
Maar toch al geborgen wentelt de wereld
Zich op weg voor zijn winterse reis.

Over de velden dwarrelen de bladeren,
Maken de rivieren zich op voor het
Kruiend ijs. Het groen is reeds gevallen
In grote getallen; onder de bomen tovert
Zich een waar kleuren paradijs.

Boven de velden krijsen de kraaien hun
Opmaat voor de winterse slaap. Het leven
Is reeds bevallen van een verlangen in te
Slapen na een tevreden gegaap.

Om de aarde het vergankelijk leven; het
Vergaat en verzinkt voor heel even, tot
Het zich weer opricht uit de grond en de
Wereld zijn kleuren strooit in het rond.

De schimmels van de blauwe zondagmorgen
Kleuren september, reeds in zijn winterjas
geborgen. Net nog geen winter, net iets te
Grijs wentelt de wereld zich op weg voor
Zijn winterse reis.