HUIS EN ZWERVEN

Han Messie

De morgen is stil.
Seringen, glimmend en dof,
hangen door elkaar.

De jonge varen
staat recht, zijn topje gekruld.
Hoe zal hij buigen?

Her handelsgebouw
glanst vol aaneengeklitte
vlokjes avondrood.

De avond is stil.
Plots getuigt fazantenroep
van wilde liefde.

Ik fiets door weiland,
wil terug. O, dat fluitenkruid!
Dan toch maar verder.

Het zonnescherm zakt:
de spin rent druk heen en weer,
kan haar draad redden.

De hemel straalt blauw
boven het bos, waar regen
tikt en dampt _ vol glans.