DEEL 2 VAN GETIJDENSNIPPERS

Han Messie

Lome lucht drukt zwaar;
regen valt verkwikkend neer;
damp schuift glanzend voort.

's Nachts onweert het hard:
verborgen spinnenwebben
blinken druipend op.

Moge in ons hart
het ongeschreven Woord
steeds gebeiteld staan.

In het avondlicht
glanst de witte zon, heel rond:
mijn ogen zijn koel.

Witte fabrieksrook
strijkt langs Novemberbomen...
Een schilder ontbreekt!

Rijp glanst aan bomen:
beelden spoken in mijn geest...
Maar geen gestalte!

Waterkoker stuk!
Dan klinkt na lange tijd weer
die damp vol fluittoon.