VERDWENEN GEZICHTEN

Han Messie

De eerste april
valt regen, schijnt de zon fel.
Is het narrenweer?

Bosanemonen
bloeien eenvoudig en kort,
maar steeds bestendig.

In het lentebos
tref ik groeikracht, neem afscheid
van vluchtige bloei.

Gods eeuwig oog ziet
de mensheid vluchtig voortgaan
als een wervelwind.

Die dode fruitboom
is vol vruchten: vlierstruiken
omkransen hem dicht.

Stil glanst het bosven;
daarbinnen woedt daagse strijd,
slechts om te bestaan.

Het grote weiland
ligt vlak, bijna verzonken
tussen bosranden.

Avondrood glanst fel
achter de kale bomen;
een fijn lijnenspel.