«»
ziek en schraal; onder hen
bloeit veel nietigs op.
Mijn lichaam voelt licht,
terwijl avondlucht zwaar drukt:
fietsen bij zwoelte!
Gedichten schrijven?
Lange tijd niets maken, voedt
het uur van tóch doen.
De lucht wordt anders,
niet hun geest, voor wie almaar
de verte zoeken. (naar Cicero)
Oud bosloof zweeft neer:
jong boerengras wordt bedekt
en krachtig gevoed.
Avondrood met blauw;
mijn gedachten willen niets,
alleen mijn ogen...
WAKEND EN SLAPEND DENKEN
De woudreuzen staanziek en schraal; onder hen
bloeit veel nietigs op.
Mijn lichaam voelt licht,
terwijl avondlucht zwaar drukt:
fietsen bij zwoelte!
Gedichten schrijven?
Lange tijd niets maken, voedt
het uur van tóch doen.
De lucht wordt anders,
niet hun geest, voor wie almaar
de verte zoeken. (naar Cicero)
Oud bosloof zweeft neer:
jong boerengras wordt bedekt
en krachtig gevoed.
Avondrood met blauw;
mijn gedachten willen niets,
alleen mijn ogen...
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 14-04-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘WAKEND EN SLAPEND DENKEN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.