«»

Haiku's deel 1

In Tessenderlo,
hapte hij op weg naar Ham,
een stuk uit de hesp.

De spijsvertering,
was met de indigestie,
aan het stechelen.

De pauper deelde,
zijn eten met de leeuwerik,
samen in de goot.

Teken aan de wand,
vielen op haar blote bil,
vóór Lyme kon helpen.

Waarom de dokter,
ziek was wist hij zelf niet,
noch zijn bijsluiter.

Een groot vel haiku’s,
lag stil te verpauperen,
naast de lege pen.

In Byzantium,
was de Pasja aan de rol,
met gans zijn harem.

Met de Kerst at hij,
zij het ietwat uitgedroogd,
vijgen na Pasen.

Hij zat daar zo maar,
wat want de antilope,
was tegen lopen.

Biologische klok,
blijft maar tikken, en haar hor-
monen slaan op hol.

Twee wenkbrauwbogen,
werden weggeschoren en,
ál het moois was weg.

Hij lag te zonnen,
zijn rimpelig geval bloot,
geen gezicht aan zee.

Het knarsend geluid,
van krokodillentanden,
en foetsie was de vis.

Piet zoog aan de tiet,
voor een natte boterham,
zonder pindakaas.

De new-age meid had,
haar als een eksternest op,
een erogene plaats.

In Montego Bay,
dronk Pedro een glas Mescal,
met een fijne worm.

Wachtend op de bus,
wilde naar het vagevuur,
een vent uit de hel.

De snor zijn knevel,
zat helemaal in de war,
neen, dat zat niet snor.

In de vent zijn kruis,
zat gewoon voor het vermaak,
een paar hoofdluizen.

Hij sloeg de plank mis,
volkomen in elk opzicht,
op de zere duim.

Het verwijfd jongmens,
wierp per abuis schalkse blikken,
naar de marinier.

De avonturier,
klaar voor een wild avondje,
stappen in de stad.

De sektariër,
wist van binnen dat hij fout zat,
maar toegeven: nooit!

Mogelijkerwijs,
wordt het morgen een mooie dag,
en misschien ook niet.

De mestkever at,
een vers maal paardenvijgen,
tot slot als dessert.

De Eerste dronk een glas,
van de Premier Cru in de,
Wetstraat op één hoog.

De godsdienstfanaat,
zwolg grote teugen dogma,
uit het lege glas.

Een maagd zelfverklaard,
was van de gozer niet vies,
jammer van haar vlies.

Altijd vond hij weer
die verontschuldigingen,
zwak en ongemeend.

Met zwier en panache,
proefde hij zijn halfvol glas,
Tequila Sunrise.

Vooringenomen,
vonnis wijzend met ultra,
rechtse denkbeelden.

Weggepromoveerd,
gewoon opzijgeschoven:
hij zat in de weg.

Hij pleegde sectie,
op een dood lijk met een,
ochtenderectie.

Het smaakte zoals,
een crème de la crème:
haar zwoele lippen.

De contrabande,
viel in politiehanden,
en de dealer riep: “Sh*t!”

De hotelkamer,
was goor en kreeg soms gasten,
soms knaaggedierte.

De stroom van de tijd,
heeft geen haast en kabbelt voort,
met staccato tempo.

Ferm vooruitstekend,
tanden van een paarse haas,
van papier mache.