Haiku's deel 6

Ron Dietvorst

Haar reisvergunning,
naar Lesbos was er vóórdat,
haar visum toekwam.

De concubine,
dacht in haar boudoir na over,
saloncondities.

De boer vond dat de,
konijnen goed waren in,
het worteltrekken.

Tijdens het vrijen,
sprong zijn puist en zij dacht:
oh!!!, hij is te vroeg.

Kleintjes kunnen van,
het vrijen nooit komen sprak,
het lesbisch koppel.

De pseudo-macho,
was mogelijk nog erger,
dan zijn naamgever.

De kip zei tegen,
de haan: “ik doe het voor een,
appel en een ei.”

De hermelijn had,
geen belangstelling om voor,
bontjas door te gaan.

De hengst sprak met zijn
veearts over het probleem,
van de nachtmerries.

De zalmgroene vis,
lag te rotten in de lang,
defecte koelkast.

Er zat zeker een,
patroon in het werk van de
modeontwerpster.

In het hiernamaals,
bleken de gouden lepels,
tóch niet te bestaan.

De centrumrechtse
politicus was het mor-
dicus eens met links.

Tussen de soep en,
patatten deed het jonge,
paar niet wat u denkt!

“Ik weet er niets van,
om de waarheid te zeggen,”
loog de leugenaar.

Het is mal, dacht de,
kunstenaar maar die gietvorm,
past als gegoten.

Gedurende het,
geroezemoes stonden ze,
te konkelfoezen.

Na zes weken vond,
ze dat één onenightstand wel,
genoeg was geweest.

De chef van de ster,
zat gelukkig wel met het,
gebakken peertje.

De kaarsenmaker,
zat tijdens de Kerst zéér goed,
in de slappe was.

Bij een 10-beurten,
kaart kreeg ze forse korting,
bij de gigolo.

Hij was alleen op,
de wereld en had geen last,
van de epidemie.

Fragiel als ze was,
was ze heus niet vies van een,
flinke vrijpartij.

Ik heb me toch niet
gesneden?, dacht de ruin en,
vervloekte de pijn.

De fanatieke,
fan was geen fan maar was een
beroepsrelschopper.

Het weekdier was dier,
van de week in het chique,
sterrenrestaurant.

Het lid stond strak in,
het gelid van de defti-
ge nudistenclub.

De elektrieker had,
toch niet zoveel op met de,
continue spanning.

Kort gezegd was de,
suffragette helemaal,
de tekst vergeten.

De kastelein zei,
dat de dronken klant teveel,
op zijn kerfstok had.

De chef sneed de man-
darijn à vif, maar het speelde,
hem wel parten.

Met de dagopbrengst,
van de nachtmis was de pas-
toor best in zijn sas.

Tegen de baren,
van de stille oceaan,
zwom de zoute vis.

Buurman ’s kat had,
het voorzien op het maagddom,
van de preutse poes.

Commedia dell’arte:

Pulcinella was,
het grondig beu om ko-
medie te spelen.

De bootsman van de,
kano had zeker de wind,
niet in de zeilen.

Ivanhoe voelde dat,
Lancelot iets in zijn schild,
aan het voeren was.

Op de markt had de,
scheet eindelijk een gat in,
de markt gevonden.

De chef-kok liet het,
gebraad met eekhoorntjesbrood,
in de soep lopen.

In díe periodes
wou ze liefst dat hij haar wat,
met rust zou laten.

De haringkoopman,
rook van ver het verdacht lucht-
je van de visboer.

Eigenaardig maar,
hij werd alleen maar telkens,
bij volle maan ziek.

In de bak kreeg de
vluchteling tenminste op,
tijd water en brood.