VERZEN VAN VERSTROOIDE OGENBLIKKEN

Han Messie

Vogellied klinkt ijl
boven de beukentakken,
die zwaar neerhangen.

De kleine varen
omhelst de eik; avondgloed
streelt hen allebei.

Aarde in het bos
is vol lucht en water. Maar
de wind blijft suizen.

Paarden hebben hier
gelopen: één geur van prut
met lariksnaalden.

Het schimmelrijk op
de boomstronk tiert welig, trots
paddenstoelengroei.

'k Loop rustig tussen
eiken, word dan opgeschrikt
door hoge varens.

Bruin winterloof ligt
te rotten, omringt de steeds
frisgroene braamstruik.

Het sterrenmos staat
tierig als altijd naast het
schrompl 'lende pluimgras.