«»
boven de beukentakken,
die zwaar neerhangen.
De kleine varen
omhelst de eik; avondgloed
streelt hen allebei.
Aarde in het bos
is vol lucht en water. Maar
de wind blijft suizen.
Paarden hebben hier
gelopen: één geur van prut
met lariksnaalden.
Het schimmelrijk op
de boomstronk tiert welig, trots
paddenstoelengroei.
'k Loop rustig tussen
eiken, word dan opgeschrikt
door hoge varens.
Bruin winterloof ligt
te rotten, omringt de steeds
frisgroene braamstruik.
Het sterrenmos staat
tierig als altijd naast het
schrompl 'lende pluimgras.
VERZEN VAN VERSTROOIDE OGENBLIKKEN
Vogellied klinkt ijlboven de beukentakken,
die zwaar neerhangen.
De kleine varen
omhelst de eik; avondgloed
streelt hen allebei.
Aarde in het bos
is vol lucht en water. Maar
de wind blijft suizen.
Paarden hebben hier
gelopen: één geur van prut
met lariksnaalden.
Het schimmelrijk op
de boomstronk tiert welig, trots
paddenstoelengroei.
'k Loop rustig tussen
eiken, word dan opgeschrikt
door hoge varens.
Bruin winterloof ligt
te rotten, omringt de steeds
frisgroene braamstruik.
Het sterrenmos staat
tierig als altijd naast het
schrompl 'lende pluimgras.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-05-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VERZEN VAN VERSTROOIDE OGENBLIKKEN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.