bos

Geert Messelis

lichtschuw ligt de schaduw
als onontgonnen rijk
vol hulpeloosheid
de zon likt alles weg
met boze tongen
die de koelte schroeien

alleen in het diepe van het bos
laat de schaduw je niet los
de paddenstoelen vormen kringen
een Stonehenge zonder zon
een hert vlucht schichtig
naar de diepe dalen
vol struikgewas

je ogen kijken
vol met schemer
het bos laat je niet los
speelt ,blindemannetje
met je tijd, je weten
oplettend wandel je
van de schaduw
naar het licht

geheimen smaken schraal
en dragen diep vanbinnen
gevaren met zich mee