laatste gedichten 3

Geert Messelis

het zijn is weer
weerbarstig weerbaar
de haan volgt altijd de wind
het rommelen in de marges
verdrijft de tijd, het zijn
de schoenmaker
bleef bij zijn leest
hij loopt nu op versleten zolen
door de stad

het woud is duister
de uitkomst is verborgen
en er is geen open hand

zo is de dag
vol virtuele sirenenzang
je wendt je af
je wandelt door de lange kromstraat
de huizen zijn gesloten sporen
en je ziet af
want elke reis
gaat terug naar af

de klok slaat zes
haast je naar je holte
voordat de nacht
je helemaal omvat