midzomernacht

Geert Messelis

de nacht wiekt
met lamme vleugelslagen
van horizon tot einder
het eiland blijft verborgen
Avalon?

de mensen slapen niet
ze zijn op verre plaatsen
onder het licht
van andere zonnen
ze praten niet ze staren
voorbij de rede
ligt het verborgen rijk
dat we kennen
maar ontkennen

de stad straalt hitte
uit zijn muren
de uren slakken
ze laten glinsterende sporen

tel je adem
tel je stappen
en ren naar gene zijde
dor hout vat vuur
genadig
de nacht slaapt slecht hij woelt in bed
we zijn slechts redeloos
met een beetje rede
aan de buitenkant