slapeloos

Geert Messelis

jouw benen zijn net krukken
sukkel
je strompelt
met de benen van een etalagepop
hoort vlagen hoorndolle stemmen
helemaal volgegoten
hun lachen is te schel
uiteindelijk brengt stilte
slaap die rust in adem
jouw onschuld hoorde niet
het schreeuwen. ophitsen van de nacht
ontwaken naast een vreemde
jong zijn is bewegen
oud zijn is beweging zien
gooi je krukken weg
en wandel
door straten die aan donkere hoeken denken
met hun vervagen
zolang het daglicht duurt
de stad licht op
beweent de nacht