begaanbaar

Geert Messelis

de wegen
hun duistere kant
dode blaren tollen rond
de duivel speelt met dobbelstenen
de vlakte trommelt op de lucht
pas op voor struiken
reptielen zoeken schaduw
in de hitte van de dag
de bedding open graven
paarden snuiven
het water is zo brak
de vlakte trekt
let op die heuvel
met zijn struiken
de nacht kan zo
op onze hoofden vallen
schuilen
afbrokkelende muren
geen vuur
rookvlees
en een flinke slok
die brandt
in onze ingewanden
sluit nooit je ogen in de nacht
sluit ze nooit
en ook niet voor de zon