nachtraven

Geert Messelis

de leegte rilt als een hinde
voor de lokroep van de wolf
diep in het woud

de laatste bladeren
dwarrelen vol onzin
naar beneden

natte bladeren
lijkbaar van het leven
en dan daarna
drager van nieuw leven

een hand vol schaduw
glijdt over het papier
de nacht is ontij
de geesten waren rond
en dwarrelen wat overdag
nooit aan de orde was
de onspreekbare gedachten
die als een storm razen

de vinger op het leven
de naald die uitschiet
dit is geen beleefde tijd
de tijd ontleeft bij nacht

het blaffen van de dagen
die ons bevelen
zus en zo te zijn

de nacht verzacht de zeden
een dwarsligger
die koppig zijn hoofd ,legt
voor de dag

de dag die stijf staat
als een kerkrat
terwijl de nacht
fluwelen kat
de tijd verklauwt

er staat niets stil
de stroom vloeit achteruit