gefladder

Geert Messelis

zijn er nog vlinders
om de doodsheid van de tijd
te breken
te fladderen vol vermiljoen
ons wat verstrooiing aan te reiken
buiten ons verstrooid zijn om

mijn denken en mijn voelen
liggen verstrooid over de wegen
waar meestal wachters staan

soms denk ik hardop
durf ik vragen
of ook het zonlicht leugen is

de naakte kou van al die leugens
bevriest de tranen in mijn oog
is er nog iets om te verliezen
de glimlach van een zomerdag
of is het weer een glitterlach
met wit gekalkte tanden