verdergaan

Geert Messelis

met de zon die ondergaat
bollen weer de zeilen
een vogel krast stil voor ons uit
en we zien weer een einder

de zee is een schaduw
van zichzelf
hoe omzeilen we het lage tij

de aarde zuigt het water weg
maar wij kunnen verdwijnen
er is geen vraag meer
naar waarheen

alleen het omzeilen
met de hoop
de gevreesde hoogzee te bereiken
voor de nacht er is
met onbekende sterrenbeelden
een vloek voor onze tijdelijkheid

het water draagt weer meer het schip
we kunnen verder varen
het lied der meeuwen klinkt vertrouwd
ze lijken ons een weg te wijzen
naar een zee zonder waarheen
maar vol gevaren