Rust na begeleiding

Gertjan van der Kraan

Rust na de begeleiding

Moe, zo intens moe en leeggezogen
Door het werk soms diep neergebogen
Iedere dag weer hetzelfde verhaal
Soms fysiek of heel erg verbaal
Nagenoeg niet om te buigen
En maar vragen, en maar zuigen
Dan opeens denk je: ik wil rust
Het is of al je kracht is uitgeblust
Je wilt naar huis, je bent het zat.
Voor je gevoel heb je het echt gehad.
En dan, als een omslag in de tijd
Heb je van je gedachten al weer spijt
Zacht hoor je zijn vertwijfelde vraag
Het ging weer niet zo goed hè, vandaag
M ’n hoofd was zo verward en vol
en voor ik ’t wist was ik weer dol
Het gebeurt gewoon voor ik ’t besef
Want heus ik heb niet zoveel lef
De blik in zijn ogen is weer zacht
Ik denk; ik rust gewoon vannacht
Een goede nachtrust geeft weer moed
Morgen voel ik mij vast sterk en goed
Dan zie ik ze weer komen uit school of werk
En voel ik mij weer innerlijk sterk