Ouderwets perrongebeuren

Dakoyria

Die stationsklok, zo heel groot en rond waarmee
ik opgroeide In zwart en wit waar je geen cijfers
vond, maar niettemin heel duidelijk de tijd aangaf
Je liep met een vantevoren gekocht perronkaartje
ongeduldig op en neer

voordat je de trein aankomen zag en jouw familie
uitzwaaien mag!
De stationsrestauratie kende veel warmte en een
eigen kenmerkende inrichting Verse koffie en een
broodje... Wat wil een mens nog meer?

De stationschef met hoge rode hoed en zijn bekende
zo genoemde 'spiegelei'
Na zijn fluitje zette de trein zich in beweging
Nog een allerlaatste zwaai en definitief 'weg' waren zij.

Dakoyria, 2021.