INLOGGEN
«»

Gesprongen

Hij had er lang over staan denken,
uiteindelijk was hij toch gesprongen.
Verpletterd tussen spoor en tonnen staal,
het vriendelijk gezicht verscheurd en wreed verwrongen.

Zijn verdriet over enkele honderden meters uitgesmeerd,
vond op dit traject een harde en snelle dood,
de roep om hulp slechts beantwoord door geweeklaag:
Toch niet alweer gesprongen, zo’n idioot?!

Terwijl in de door noodrem gestopte trein de zakenlui druk bellen.
Een springer, schat, ik kom verdomme weer te laat!
Vraag ik mij vol mededogen als enige af,
Wat dwong die arme ziel tot zulk een daad?

- Marinus van Ellemeet

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 30-03-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Marinus van Ellemeet
Actief sinds: 30-03-2018Informatie bij het gedicht:

Geschreven op 27-02-2014 Uit 'Onder de stationsklok' Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gesprongen’ van Marinus van Ellemeet zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.