Vaste klant

Ron Dietvorst

Amechtig
rochelend
fluimen
van bruine

sappen
op de drukke
straat
spuwend

duwt hij
de deur van
de kroeg
open

en plant
zich op
zijn vaste
stekkie

eerst een
neutje en
dan een
vers saffie

een overschotje
mikt hij
in de majolica
kwispedoor

cafébaas wrijft
zijn handen
en poetst zijn
koperen bierkraan

gniffelt en
schenkt een ouwe
klare uit een
stenen kruik

de eerste
van tien borrels
voor zijn
trouwe klant.