Verslaafd tuig

Ron Dietvorst

Een snoodaard en een veilaard
waren beiden niks waard
en hadden hun vuige plannen
al lang in kruiken en kannen
ze waren snel op hun scooter
en zíj was toch altijd als een toeter
wanneer ze terugkwam van de pub
of van de sherryclub
ja, de twee kwallen
zouden haar overvallen
herkennen kon toch niemand ze met hun hoodies
en het tuig kon ervan doorgaan met haar goodies
het oude mensje had een met diamanten bezette ketting
die rukte je gewoon effe weg uit de zetting
met één rake klap of trap en een flinke sprint
zette dat hen maanden uit de wind
maar eerst nog even naar de sisha op het plein
voor wat rode libanon, of misschien ook voor een lijn
wat de twee stukken schorem niet hadden geweten
dat er nog meer mensen rondlopen zonder scrupules
zonder ziel én zonder geweten
en zoals de mensen weten, toch de meesten
dat zijn geen mensen maar eigenlijk beesten.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 22-11-2018

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Verslaafd tuig’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.