INLOGGEN
«»

ouwer

Hij groeit mi zunne kop
steeds wijer naor de aarde
de rug wordt alsmar krommer,
die hij nimmer spaarde.

Het eelt op bèi-j zun haende,
van keinds af aon gewerkt.
En nou nóg alle dage,
al is het wel beperkt

Ut laend dè ligt ‘r altèd
onberispelijk bij.
De earpel en de gruuntes
staon prachtig in de rij.

Ut is z’n lust en lèève.
Hij is ‘t-er efkes uit.
Mi ut teule van de gruuntes
en ut plukke van ’t fruit.

Toch is er iets veraenderd
ut gee steeds minder vlot
steeds vaker uit balans ôk
nie mèr die jonge God.

Ut kum geduurig veur
dè t’ie wel iets vergèt
Wè t’ie vandaag nog wit
dè is ie mèrge kwèt

Ut kum vast dur de lèèftèd
hij is nie mèr zô piep
mar hij lust nog gèrn un borrel
en hij rôkt nog in ’t geniep

Al gee ut nie zô snel mèr
Lèkt alles afgeremd
Geniet hij van de dage
die nog zijn vurbestemd

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 04-03-2023

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Rinie van Haren
Actief sinds: 04-03-2023Informatie bij het gedicht:

Een gedicht in het Maas en Waalse dialect over ouder worden, gepubliceerd in de gedichtenbundel Van Heure Zegge. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ouwer’ van Rinie van Haren zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.