Droomgezicht

Valentijn

Ik ken je reeds jaren
Maar ik heb je nog nooit
zo intens zien staren

Jouw ogen stelen mijn blik
Langs je heen kijken
Is er niet meer bij

Ze lijken toe te zien
Of ik me niet verdrink
In een opgedroogde rivier

Losgeknipt uit een gezicht
Zwevend boven neus en mond
Omhuld door een helder licht
Is er voor vluchten geen grond

De iris van je rechteroog
Voor mij het linkeroog
Is kleiner dan de iris van je rechteroog
Voor jou het linkeroog

Opengesperd voor zoveel mogelijk licht
Dagdroom die is gestold in de ochtendzon
Brokstukken van liefde en haat
Liggen ongeordend op straat

Je gedachten zijn versleten en
Vergaan binnenkort tot relikwieën
Verborgen onder het stof
Naast al je sym-en antipathieën