Een uitgestorven beroep...

Dakoyria

Door wisselende daglichttijden -afhankelijk van het
seizoen- denk ik opeens aan vroeger, de invallende
schemering van toen
Mannen in speciale pakken kwamen dagelijks de gas-
lantaarns handmatig aansteken

Voorzien van een geschikte ladder klommen zij omhoog,
voorzichtig-aan, je kon zomaar je botten breken!
Een nog klein overgebleven groepje jeugd keek belang-
stellend toe
Er wachtte al spoedig de warme maaltijd, bereid door

hun aller moe
De nu brandende lantaarns waren het overduidelijke
sein voor het beeindigen van een meer dan zalig speeluur
Binnen wachtte voedzame winterkost, ijverig gekookt
op dit namiddaguur De kolenkachel brandde vol vuur.

Dakoyria, 2021.