Herinnering
Ik keer mezelf binnenstebuiten
Zoek naar openingen en sporen
Probeer dwanggedachten buiten te sluiten
Om een tunnel naar het verleden te boren
Mijn gevoel verbijstert het verstand
En vecht tegen de vergetelheid
Het uurwerk smelt langzaam in mijn hand
Tijdens daluren van de woeste tijd
Voor het eerst in dit bange uur
Voel ik me in de tijd verbonden
Uiteindelijk zonder verterend vuur
Koester ik mijn kleine heldere seconden
Koplampen verdringen het licht uit mijn ogen
De huid krimpt, verwaarloosd land
Mijn zwaartekracht is aan het opdrogen
Huil nog slechts tranen van los zand
Ondersteboven en achterstevoren
Herken ik de bloemen achter het behang
Het verleden lijkt opnieuw geboren
Maar ben in een geurloos vacuüm beland
Scherven zoeken een weg terug
Naar het jeugdig origineel
Staande op deze ijzeren brug
Is slechts een roestige herinnering mijn deel
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-02-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Valentijn (Actief sinds: 28-12-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Herinnering’ van Valentijn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.