Als mijn laatste uurtje slaat

Dakoyria

Als dezer dagen mijn laatste uurtje zou slaan,
wat waarschijnlijk nog niet het geval is...
Wat trekt mij dan nog, waaraan voel ik gemis?

Voor zover mijn conditie nog toelaat, wil ik wat
vertoeven aan een mij vertrouwd strand
Liefst dan wat verlaten, een bankje bij de hand

Een vruchtensoftijsje zou mij nog wel sieren,
eventjes nog het léven vieren!
Mijmeren zou ik over wat fijn was in mijn bestaan

De mensen die mij kwetsten, vergeving schenken
gaan
Over de nog altijd stille boulevard klinken flarden
van muziek... Juist die ik zo waardeer en steeds
weer zo uniek

Prettig zou het zijn als een vertrouwde persoon
bij me was; voor ondersteuning en vervoer
Mijn best wel zware tas

Wat uiteindelijk het kostbaarste was? Familie-
verbanden die helaas nogal rammelden, maar ook
voordelen gaven, wat mij nu goed past.

Dakoyria, 2018.