het tij, de tijd

Geert Messelis

het tij blijft stom
het rolt slechts af en aan
door het trekken van de maan

de tijd spint als een tol
en maakt ons hoorndol
we grijpen vast
maar niet elkaar

de sparrenwouden
wachten in hun eenzaamheid
de ene donkere spar
is net de andere
hun gangen zijn donker
en onbegrensd om te verdwalen
wat denken mensen
die daar dag na dag
in moeten dwalen

het tij, de tijd, het sparrenwoud
het zijn slechts metaforen
om nader te komen
tot wat ons is overkomen

de vrijheid is een verre vrucht
reeds tijden op de vlucht

we zijn aaneen gegroeide bomen
die wuiven in de wind
alles wat komt aangewaaid
beslist hoe we bewegen