verloren zoon
er was een tijd
niet eens zolang geleden
de storm wiegde me in slaap
ik was volkomen in de buik
het raam staat op een kier
en midden de Zuid Wester
hoor ik een vogel piepen
er is in de natuur geen medicijn
geen plaats voor mededogen
mijn woede zit vergrendeld
in mijn buik
het storm wiegen
lang geleden
de nacht zeer zwijgzaam
gebeurtenissen malen
als het vallen van de blaren
er is geen toegang meer
tot slaap, tot dromen
eens was er een tijd
om thuis te komen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-11-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘verloren zoon’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.