Niet voor eeuwig

Willem Bernardus Tijssen

Niet voor eeuwig zullen wij bloeien.
Niet voor eeuwig staan wij in de knop.
Met iets van ergernis zullen wij soms
verfoeien, dat er aan onze schoonheid
een einde zit tegen de klippen op.

Veel belovend wordt begonnen aan wat
ons leven in schoonheid kleurt, maar
al spoedig rimpelen de feiten die om
de vergankelijkheid van een frisheid
treurt.

Eens bloesemt het leven een frisheid.
Kleurt het leven in appelwangen rood.
Lijkt het genieten geen tijd te nemen.
Plooit de zelfverzekerdheid onze ego
immer groot.

Rimpelloosheid lijkt niet aan de twijfel
te lijden om wat eens een keer neemt in
ons bestaan; zolang de bladeren nog niet
dorren opent zich de mogelijkheid met onze
treurigheid naar buiten te gaan.