Matineuze wonderen

Willem Bernardus Tijssen

Een morgen die onuitsprekelijk
iets van een ochtendgezicht
aan mij vertoont. Zijn duidelijke
grenzen aangeeft dat door de haast
nimmer in evenwichtige levens kan
worden gewoond. Levens die zich
verplaatsen over de grauwe routineuze
wegen van ons vluchtige bestaan.
Zonder goede gronden bij het omzien
reeds de treurigen tot zoutpilaren
doen vergaan.

Zulke morgens vragen om matineuze
wonderen. Die wat kleur teruggeven
op menig ochtendgezicht. Nu te spreken
over wat deze kunnen verbijzonderen;
is één ochtendsessie met de blik op
een betere toekomst gericht.