Tijd loopt haast te leuren

wil melker

de straat verloopt
in gevels en in stoep
kaatst eindeloos anoniem
laat ongezien verblijven

potten vangen knikkers op
krijt verkleurt de kop
in tekening heel nonchalant
op het trottoir gedropt

bomen werken zoetjesaan
de tegels uit de stoep
je schopt er tegenaan
of trapt in hondenpoep

blikken dromen aan de kant
gepoetst in stille uren
kinderen op de achterbank
steels gluren naar de buren

in deze straat dwaalt
leven langs de deuren
de lucht lijkt wat verschraald
tijd loopt haast te leuren