die windlicht zijn vergaard
je stopte
want hij raakte je, de steen
je kon er niet langsheen
zijn oppervlak
weerkaatste heden, in groeven
nestelde verleden
kruimels tijd
die windlicht zijn vergaard
humus die weer aarde maakt
je hand volgt sporen
van de dood en weer herboren
worden, de opdracht onvoltooid
geen eeuwen weggegooid
in jaren hangt ervaren van het
leven in een ander perspectief
weer brandt de zon
en barst uiteindelijk de steen door
nachtelijke kou, hij gaat zich tonen
nu zal de ziel zich kunnen
schonen van het aards bestaan
sterven is voorgoed gedaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘die windlicht zijn vergaard’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.