je blauwt in wilde bloemen
ik zie je op de vlakte
een stipje in het wijde land
je blauwt in wilde bloemen
zoekt stenen naar je hand
in het ronde van verweren
strijk je langs de eeuwen heen
voelt het hoekige proberen
om de tijd nog even te trotseren
maar water en de wind
geven het kind der schepping
niet de kans zich te bezeren
door een noodgedwongen leren
zo lees je hun verhalen
en ziet de eeuwen gaan
emoties zijn niet te vertalen
je warme hand voelt die wel aan
je bent erbij in generaties
toen land de zee weer overwon
jouw stenen ronden weer de cirkels
en zeggen je hoe alles ooit begon
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘je blauwt in wilde bloemen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.